p

Το δάσος της Φολόης, η Δίβρη, η Ανδρίτσαινα,το Αντρώνι, η Αγία Αννα,του Λάλα, το Γούμερο ,η Φιγαλεία, η Πηνεία, η Μίνθη και ο Ερύμανθος δεν είναι απλοί τουριστικοί προορισμοί..... Είναι μικρές πατρίδες!!!Η ορεινή Ηλεία είναι μια από τις περιοχές που ο τουρισμός δεν έχει αλλοιώσει. Η ζωή συνεχίζεται σε ορισμένες περιοχές της όπως πριν από 50 χρόνια

Κυριακή 31 Μαΐου 2009

Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΩΛΕΝΗΣ ΔΕΝ ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΡΓΑ ΟΔΟΠΟΙΙΑΣ ΣΤΟ ΠΥΡΟΠΛΗΚΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑΣ

ΤΟ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ!
ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΆ ΔΗΜΑΡΧΕ ΩΛΕΝΗΣ ΗΛΕΙΑΣ...ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΚΑΝΑΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΕΡΓΟ ΣΤΟ ΠΥΡΟΠΛΗΚΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΥΠΈΣΤΗ ΤΟ 2007 ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΡΓΑ ΟΔΟΠΟΙΑΣ.
ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΥΡΟΠΛΗΚΤΩΝ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑΣ ΗΛΕΙΑΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ:
Μετά από πρωτοβουλία του Δ.Σ. του Συλλόγου μας και την έγκριση του αιτήματος μας από την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ηλείας , ήρθε στην Αγία Άννα την Δευτέρα 25 Μαΐου γκρέιτερ της νομαρχίας προκειμένου να συντηρήσει την αγροτική οδοποιία του χωρίου. Σύμφωνα με το πρόγραμμα και σύμφωνα με τις ημέρες που είχε δοθεί άδεια από την Ν.Α. το γρέιτερ θα εργάζονταν όσες μέρες χρειάζονταν , λύνοντας έτσι ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζομε καθημερινά.
Με έκπληξη ,όμως , είδαμε την Τρίτη το πρωί (μέρα που θα άρχιζαν οι εργασίες) το εν λόγω μηχάνημα να φεύγει προς άλλη κατεύθυνση . Ο χειριστής του είχε πάρει άλλη εντολή από την αρχική.
Μετά από τις πρώτες εξηγήσεις που μας δόθηκαν τηλεφωνικώς τόσο από τον αρμόδιο για τα μηχανήματα υπάλληλο της νομαρχίας όσο και από στελέχη της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης το Δ.Σ. του Συλλόγου Πυρόπληκτων Αγίας Άννας έκανε παράσταση διαμαρτυρίας επισκεπτόμενο τον αρμόδιο αντινομάρχη κ. Ευγένιο Μπαλκάμο την Παρασκευή 27 Μαΐου. Σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση που είχαμε το γρέιτερ έφυγε άπραγο από το χωρίο μας επειδή ο δήμαρχος Ωλένης κ. Γιάννης Παναγόπουλος δεν επέτρεψε να γίνει καμία εργασία στην αγροτική οδοποιία της Αγίας Άννας .
Το Δ.Σ. του Συλλόγου συνήλθε εκτάκτως ,το Σάββατο 30 Μαΐου , σε ανοικτή συνεδρίαση και αφού άκουσε και τις απόψεις των παριστάμενων κατοίκων αποφάσισε ομόφωνα να καταδικάσει με τον πλέον απερίφραστο και κατηγορηματικό τρόπο την ενέργεια του κ. Παναγόπουλου. Τόσο οι παριστάμενοι όσο και τα μέλη του Δ.Σ. εκτιμούν ότι ο δήμαρχος το μόνο καλό που θα μπορούσε να κάνει και προς τους πυρόπληκτους δημότες του αλλά και στο ταμείο του δήμου Ωλένης ήταν να συνηγορήσει προς την νομαρχία για την μεγαλύτερη δυνατή παραμονή του μηχανήματος και στην Αγία Άννα και στα υπόλοιπα χώρια του δήμου του. Μάλιστα, για ένα επιπλέον λόγο, η ανταπόκριση της νομαρχίας σε αίτημα ενός φορέα έπρεπε δίχως άλλο να στηριχθεί και από τον δήμαρχο αφού μέχρι και σήμερα η αγροτική οδοποιία της Αγίας Άννας είναι αδιάβατη σε πολλά σημεία .
Τέλος τόσο το Δ.Σ. όσο και οι παριστάμενοι εκφράζουν τις ευχαριστίες τους προς την νομαρχιακή αυτοδιοίκηση για την ευαισθησία που έδειξε στο αίτημα μας ανεξαρτήτως αποτελέσματος .



Μετά τιμής
Δ.Σ.
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΥΡΟΠΛΗΚΤΩΝ
ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑΣ

Τρίτη 26 Μαΐου 2009

Ο ίππος ορεινής Ηλείας


Οι παλιές ονομασίες των φυλών της Δυτ. Πελοποννήσου ( ‘ ίππος Πηνείας ’ και ‘ ίππος Ανδραβίδας ’ ) είναι παρωχημένες για ιστορικούς και σημειολογικούς λόγους.
Μετά απο γενετικές μελέτες που έγιναν στο Α.Π.Θ (Apostolifdis et al, 2000), αλλά και έρευνες σε ιστορικές πηγές (Antikas, 2002), θεωρήθηκαν πιο σωστοί οι όροι ορεινή-πεδινή Ηλείας γιατί και οι δύο φυλές έλκουν την προέλευση απο την ίδια περιοχή. Η ορεινή εκτρέφεται εδώ και πολλά χρόνια απο κτηνοτρόφους του Ερύμανθου (υψ. 2.224 μ.), δευτερευόντως των χαμηλών ορέων Φολόη (780 μ.) και Σκόλλις (960 μ.), καθώς και σε γειτονικά όρη της Ηλείας, Αρκαδίας και Αχαϊας (Αροάνια, Αραχναίο, Μαίναλο, Ταϋγετο, Πάρνωνα και Μαίναλο). Η μικρή ομάδα 20-22 πόνυ που καταγράφηκαν στον Αίνο της Κεφαλλονιάς ανήκει πιθανώτατα στην ίδια φυλή (Antikas 1996).

Ο μεγαλύτερος αριθμός ζώων ζει στις περιοχές του Πύργου, Γαστούνης κι Ανδραβίδας, αλλά δεν υπερβαίνει τα 1.000 άτομα, ενώ ο συνολικός πληθυσμός στην Ηλεία, Αρκαδία και Αχαϊα ξεπερνά τις 5.000. Πιθανόν η ορεινή φυλή να είναι του ίδιου γενότυπου με κείνο της Πίνδου, γιατί είναι προσαρμοσμένη σε ορεινούς και δύσβατους βιότοπους με λιτές διατροφικές συνθήκες, μοιάζει δε στο φαινότυπο και στον τρόπο εκμετάλλευσης, που είναι κατά κανόνα γεωργική. Οι εκτροφές είναι 1-5 αλόγων ανάλογα με τις ανάγκες της εκμετάλλευσης, δηλ. τη μεταφορά υλικών και ανθρώπων σε δύσβατες περιοχές, απρόσιτες σε μηχανικά μέσα.

Επειδή οι συνθήκες απαιτούν ευάγωγα ζώα, ο κύριος όγκος του πληθυσμού αποτελείται απο θηλυκά και εκτομίες (93,2%) και μόνο ένα μικρό ποσοστό απο επιβήτορες (6,8%). Τελευταία πολλοί ιδιοκτήτες που δεν είναι κτηνοτρόφοι διατηρούν άλογα σε μονάδες 5- 15 ζώων για λόγους εμπορικούς, ή απο μεράκι για την παράδοση. Σε τούτο βοηθεί και η ετήσια έκθεση της Ανδραβίδας (όπου βραβεύονται άλογα ‘ κατηγ. Πηνείας ’ με χρηματικά έπαθλα και επαίνους) αλλά κι ο πλαγιοτροχασμός, χαρακτηριστικό γνώρισμα της φυλής που προτιμάται απο ιππείς μεγάλων αποστάσεων. Αρκετοί ζωέμποροι εξάγουν άλογα ορεινής φυλής Πίνδου στην Κρήτη, εκμεταλλευόμενοι την αγάπη των εκεί εκτροφέων στα ‘ αραβάνια ’ και τη δοξασία πως ο πλαγιοτροχασμός είναι γνώρισμα της Κρητικής φυλής, που είναι εσφαλμένη. Αυτή η τροχαστική κίνηση του ίππου, γνωστή απο την αρχαιότητα (δες Εικ 5.8 ), είναι γενετικής και όχι επίκτητης φύσεως, υπάρχει δε στα γονίδια πολλών φυλών αλόγων, που κατατάσσονται όλα τους στην κατηγορία των ‘ βαδιστών ’ (αγγλικά pacers , γαλλ. ambleurs , γερμ. gangpferde ).



Εικ 5.9 αριστ. Πήλινο αγαλματίδιο ήρωα με πλαγιοτροχαστή ίππο, περί το 400 πΧE απ ’ τον Τάραντα, όπου λατρεύονταν οι Διόσκουροι. Η ύψωση του πρόσθιου δεξιού μαζί με το οπίσθιο (ενώ τα αριστερά πόδια είναι στο έδαφος) χαρακτηρίζει τον πλαγιοτροχασμό. Είναι πολύ πιθανή η εισαγωγή του απ ’ την Ηλεία. Ιδιωτ. συλλογή J.D.Cahn, Βασιλεία Ελβετίας. Μέσον, Αργυρό νόμισμα κοπής 4 ου αι. ΠΧΕ με παράσταση του Αλεξάνδρου Α ’ (478-451 πΧΕ που ιππεύει πλαγιοβαδίζοντα ίππο με άψογο στυλ και κρατεί δύο δόρατα. Δεξιά, Αναθηματική στήλη απο το Αρχαιολ. Μουσείου της Βέροιας με την ανάγλυφη παράσταση Μακεδόνα ιππέα σε πλαγιοβαζίζοντα ίππο με το αριστ. άκρο πάνω σε βωμό

Τα άλογα της ορεινής φυλής Ηλείας έχουν μικροσωμία με ύψος ακρωμίου κατά μέσο όρο 136 εκ. για τις φοράδες και 142 εκ. για τους εκτομίες και τους επιβήτορες (Πόνυ Δ ’ , δες Παράρτημα ΙΙ). Κύριος χρωματισμός είναι ο φαιός κι ’ οι αποχρώσεις του (72%) κι ακολουθεί ο ορφνός (10%) με τελευταίο τον ερυθρόφαιο (8%).Το κεφάλι είναι συμμε- τρικό με ευρείς ρώθωνες, ο τράχηλος ισχυρός με ανεπτυγμένες μυικές μάζες και το σώμα σχετικά επίμηκες με πιό μεγάλη ανάπτυξη στο πρόσθιο τμήμα, ενώ οι γλουτοί είναι λιγώτερο αναπτυγμένοι ιδίως στις φοράδες. Τα άκρα έχουν εντυπωσιακό οστέϊνο σκελετό, συμπαγή, με διογκωμένες αρθρώσεις και τένοντες. Ο σωματότυπος της φυλής είναι ελαφρώς μεγαλύτερος εκείνου της Πίνδου κι έχει το πλεονέκτημα της άριστης προ- σαρμογής σε δύσβατα εδάφη, καθώς και της ισχυρής κράσης και αντοχής.

Αναπαραγωγή και προοπτικές

Όπως σ ’ όλα τα γηγενή άλογα η ενήβωση αρχίζει νωρίς και η οχεία διαρκεί απ ’ την αρχή της άνοιξης ως την αρχή του θέρους. Οι παραγωγοί τα διασταυρώνουν κατά κανόνα στο 2 ο έτος της ηλικίας, οι δε φοράδες αυτής της φυλής έχουν αξιοσημείωτη αναπαραγωγική διάρκεια αφού πολλές φορές γεννούν ως την προχωρημένη ηλικία των 25 ετών. Συνήθως ενσταβλίζονται τη χειμερινή περίοδο, οπότε η διατροφή τους συμπληρώνεται με κριθάρι και βρώμη, ενώ τον λοιπό χρόνο διατρέφονται στο λιβάδι (όπως και τα αιγοπρόβατα), απλώς δεμένα με τριχιά. Τα άλογα εκείνων που δεν είναι κτηνοτρόφοι αλλά τα διατηρούν απο μεράκι έχουν καλύτερο σωματότυπο γενικά και επιδεικνύονται συχνά στην έκθεση της Ανδραβίδας με κίνητρο την κοινωνική προβολή. Η διατήρηση της φυλής εξαρτάται απόλυτα απο τη διατήρηση της ορεινής κτηνοτροφίας (αιγοπροβάτων και εγχώριων βοοειδών), για το λόγο ότι τα άλογα χρησιμεύουν σχεδόν αποκλειστικά για τη μεταφορά εκεί όπου είναι αδύνατη η χρήση μηχανικών μέσων. Συνήθως μεταφέρουν προϊόντα όπως το γάλα, υλικά (ζωοτροφές, κ.α.) ή ανθρώπους και γενικά εξυπηρετούν το ποίμνιο και τους βοσκούς. Μολονότι ο πληθυσμός ίππων της ορεινής φυλής Ηλείας παραμένει σταθερός κατά την τελευταία δεκαετία, η διάσωση και αύξηση του απαιτούν κίνητρα, όπως λ.χ. η πριμοδότηση των ιπποτρόφων μέσω προγραμμάτων της Ε.Ε και του Υπουργείου Γεωργίας, καθώς και η ένταξη του σε Ευρωπαϊκά προγράμματα.

Θ. Γ. Αντίκας, DVM, PHD Ιππίατρος, Καθηγ. Παν.

Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

Σ' αγαπώ Τίλογα!



Ακόμα ηχούν στα αυτιά μου τα τρυφερά λόγια της Γαρδιτσέας γιαγιάς μου και του Βερβιτσάνου παππού μου (Πετράλωνα και Περιβόλια επισήμως, δύο χωριά κοντά στον Επικούρειο Απόλλωνα).
ΚΛΕΙΩ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΎΛΟΥ


Από μωρό παιδί έμαθα όχι μόνο να μιλώ τη διάλεκτο των ορεινών χωριών, κοντά στην Ανδρίτσαινα και δίπλα στον Επικούρειο Απόλλωνα, αλλά και, μέσα από τις ιστορίες των παππούδων μου, να λατρεύω τα βουνά αυτά.

Είχα επισκεφτεί τα χωριά αυτά με τους γονείς μου παιδί και είχα κόψει και κομμάτι από τον κορμό του πλατανιού της Γάρδιτσας και πήγα στη γιαγιά μου για να μπορέσει να κλείσει ήρεμη τα μάτια της. Δισεγγονή του Γιώρη του Μάλιαρη, εγγόνα του Διονύση του Τόμπορη, περίφανη Γαρτσαία και Βερβιτσαία, καμάρωνα στο σχολείο όταν με ρωτούσαν από που είμαι!

Ο Θεός τα έφερε έτσι ώστε να σπουδάσω Αγγλική Φιλολογία και να διοριστώ αναπληρώτρια στου Ζάχα, λίγο πιο έξω από την Ανδρίτσαινα. Η συγκίνηση που ανέβαινα πάλι αυτά τα βουνά ως δασκάλα πλέον, να διδάξω τους ομοαίματούς μου, ήταν μεγάλη.

Όταν ξεπρόβαλε η Ανδρίτσαινα με τα παραδοσιακά σπίτια και μέσα από τα σύννεφα της ομίχλης, κατάλαβα ότι μάλλον γύρισα πίσω στο χρόνο.

Και ναι. Οι άνθρωποι εκεί κρατούσαν ακόμα όχι το χρώμα της περιοχής αλλά και τις παλιές αξίες. Αξίες που στις μέρες μας έχουν εξαφανιστεί. Ηθική, οικογένεια, εκκλησία, φιλία, τιμή (η τιμή τιμή δεν έχει και χαράς τον που την έχει).

Πρώτο τεστ των παιδιών στην καινούργια δασκάλα η λέξη "παράλητος". Μόλις κατάλαβαν ότι είμαι και εγώ από αυτές τις πέτρες με δέχτηκαν και μου έδωσαν αμέρηστη αγάπη.

Παιδιά που παλεύουν για ένα δύσκολο σήμερα και ένα αβέβαιο αύριο. Είχα μαθητές που το πρωί πήγαιναν στα πρόβατα και μετά έρχονταν στο σχολείο, μαθήτριες που ονειρεύονταν να περάσουν κάπου και να φύγουν για την Αθήνα (ένα όνειρο που τα ερήμωσε τα χωριά αυτά μετά τον πόλεμο), γονείς που με αποκαλούσαν με σεβασμό (έχει εκλείψει στις μέρες μας) "κυρία καθηγήτρια". Ένας κήπος ευωδιαστός υπέροχων ανθρώπων! Απλών αλλά όχι απλοϊκών.

Κάθε πρωί ξεκινούσα να κατεβώ την κατηφόρα από το σπίτι μου στο καφενείο του κυρίου Ηρακλή στην πλατεία της Ανδρίτσαινας, έβγαζα εισητήριο για το λεοφωρείο και περίμενα να ξεκινήσει το ταξίδι μου μέσα από τα πεύκα και το πράσινο μέχρι του Ζάχα (Καλλιθέα στο επίσημο). Μία διαδρομή παραμυθένια που μου έφτιαχνε τη μέρα.

Ναι δεν υπήρχε μέρα που να κατεβώ την κατηφόρα, να μπω στο λεοφωρείο, να διασχίσω το βουνά αυτά μέχρι το σχολείο και να είμαι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Το χρώμα της Ανδρίτσαινας και το πράσινο των βουνών μου ήταν το φάρμακο κατά του άγχους και της μελαγχολίας της Αθήνας (κάτι που οι Αθηναίοι το έχουν πια στα γονίδιά τους).

Στην Ανδρίτσαινα έμαθα την υπεροχή του Ελληνικού καφέ έναντι του γαλλικού και του εσπρέσσο, έμαθα τί πάει να πει αυθεντική γουρουνοπούλα, έμαθα να καλημερίζω τον κόσμο και ας μην τον ξέρω, έμαθα να αγαπώ το βουνό (παιδί της θάλασσας, καλαματιανή από τον πατέρα μου). Μαγεύτηκα απο την ιστορία της, την παλαιότερή στην Ελλάδα βιβλιοθήκη με τα σπάνια βιβλία, την παράδοση στους πολιτικούς (ο Κανελλόπουλος γεννήθηκε εκεί και ευεργέτησες το χωριό), ένα από τα παλαιότερα δημοτικά σχολεία της Ελλάδας, τα παραδοσιακά σπίτια, τη νοοτροπία άλλων εποχών (πιο αγνών, πιο ποιοτικών). Και ναι αγάπησα τα βουνά αυτά τίλογα!!!!

Μέχρι και εγώ να κλείσω τα μάτια μου, θα τα έχω μέσα στην καρδιά μου και θα παρακαλέσω την εγγόνα μου να μου φέρει να ασπαστώ ένα κομμάτι από το πλατάνι στην πλατεία της Γάρτσας (Γάρδιτσας).
___________________________________________________________
Αφιερωμένο στη μνήμη της Ευθυμίας Γεωργίου Σπηλιώτη και του Λεωνίδα Διονυσίου Κωνσταντέλλου (Τόμπορη).

Τετάρτη 20 Μαΐου 2009

Ξεκινησαν οι εργασιες στην Περσαινα

Ξεκινησαν οι εργασιες στην ΠερσαιναΟι εργασιες αποκαταστασης στην πυροπληκτη Πεσαινα εχουν ξεκινησει ...τα 80 παιδια του χωριου χαιρονται καθε φορα που βλεπουν τους εθελοντες.....ανυπομονουν να δουν το νηπιαγωγειο, το πολιτιστικο κεντρο, την βιβλιοθηκη,το ιατρειο, το φροντηστηριο, το προσωπικο τους χωρο με τα παιχνιδια ,την ιδια την πλατεια ,να ζωντανευει.
Απο πλευρας υλικων ειμαστε σε καλο δρομο ...ομως μας λειπουν ακομα καποια ....μας λειπει επισης κ η επιπλωση των χωρων....
Οποιος απο εσας μπορει να βοηθησει στην συγκεντρωση των παραπανω εστω κ λιγο ,θα βοηθησει παρα πολυ ....στο παρακατω site θα μπορεσετε να βρειτε περισσοτερες πληροφοριες
.....για οτιδηποτε αλλο μην διστασετε να στειλετε μνμ

εκ μερους των εθελοντων

Ελενη Γιαννακουλη

http://www.elenigiannakouli.gr/

Παρασκευή 1 Μαΐου 2009

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΕΜΟΥΤΑΣ «ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑ»


Μύρισε Άνοιξη από χθες το απόγευμα
στο Δ.Δ Νεμούτας του Δήμου Φολόης, όπου τα παιδιά του χωριού,
συμμετέχοντας για μια ακόμα φορά στις αξιόλογες πρωτοβουλίες
και προσπάθειες του Πολιτιστικού Συλλόγου Νεμούτας,
έπλεξαν τα Πρωτομαγιάτικα Στεφάνια.
Όλα τα παιδιά του χωριού, μικρά και μεγάλα, συγκεντρώθηκαν
στην πλατεία του χωριού έχοντας μαζί τους δεκάδες λογιών
λουλούδια που μάζεψαν από τους κήπους τους και τους αγρούς
και όλοι μαζί, με ανοιξιάτικη διάθεση, έπλεξαν τα πρωτομαγιά-
τικα στεφάνια. «Το πρωτομαγιάτικο στεφάνι είναι στις μέρες μας
ίσως το μοναδικό έθιμο που εξακολουθεί να μας συνδέει με την πα-
ραδοσιακή Πρωτομαγιά. Η Πρωτομαγιά με το μάζεμα των λουλουδιών
για το πρωτομαγιάτικο στεφάνι, ενισχύει τις σχέσεις του
ανθρώπου με τη φύση. Το έθιμο της Πρωτομαγιάς να στολίζουμε τις
πόρτες των σπιτιών με στεφάνια λουλουδιών έρχεται από
τα πολύ παλιά χρόνια και τότε συμβόλιζε την υποδοχή της δύναμης
της φύσης στο σπιτικό», εξηγεί ο Νίκος Σιάκκουλης, πρό-
εδρος του συλλόγου. Τα παιδιά αλλά και τα μέλη του συλλό-
γου, πήραν τα στεφάνια στην αγκαλιά και τα πρόσφεραν σε όσους κατοίκους
– κυρίως ηλικιωμένους – που δεν μπόρεσαν να φτιάξουν το δικό τους στεφάνι.
ΠΗΓΗ:ΠΑΤΡΙΣ ΗΛΕΙΑΣ