p

Το δάσος της Φολόης, η Δίβρη, η Ανδρίτσαινα,το Αντρώνι, η Αγία Αννα,του Λάλα, το Γούμερο ,η Φιγαλεία, η Πηνεία, η Μίνθη και ο Ερύμανθος δεν είναι απλοί τουριστικοί προορισμοί..... Είναι μικρές πατρίδες!!!Η ορεινή Ηλεία είναι μια από τις περιοχές που ο τουρισμός δεν έχει αλλοιώσει. Η ζωή συνεχίζεται σε ορισμένες περιοχές της όπως πριν από 50 χρόνια

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

«ΕΦΥΓΕ» Ο ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΣ ΘΟΔΩΡΗΣ ΒΕΡΟΣ


Φτωχότερη είναι από χθες η γενιά της Εθνικής Αντίστασης .  Μικρότερο και το χωρίο Χειμαδιό . Κοντινότεροι και  όλοι εμείς που γνωρίσαμε  και είχαμε φίλο μας , τον Θεόδωρο Βέρο ,  ο οποίος  σε ηλικία 86 ετών «έκλεισε» τον βιολογικό του κύκλο για να περάσει πια στην κυκλική πορεία της μνήμης  όσων είχαν την καλή τύχη να τον γνωρίσουν .
 Ο Θ. Βέρος  υπήρξε από αυτούς που,  η κοινή γνώμη τους χαρακτηρίζει «καλούς  ανθρώπους » και  το μαζικό κίνημα «ορθοστατούντες  και ορθοβαδίζοντες».
 Για  το χωρίο του ο εκλιπών υπήρξε ένα κεφάλαιο. Οπωσδήποτε υπήρξε ζωντανό κομμάτι της ιστορίας του . Πέρα από κάθε μορφής πολιτικής  προσέγγισης των πραγμάτων , άπαντες θεωρούν ότι ο Θοδωρής Βέρος υπήρξε ένα άτομο απόλυτα εναρμονισμένο με όσα πίστευε. Μαχητής στην ζωή αλλά και στην πολιτική δράση . Πότε δεν έκανε πίσω σπιθαμή από την ιδεολογία του . Αντιστάθηκε στους ξένους κατακτητές  Ιταλούς , Γερμανούς , Άγγλους, αλλά πιο πολύ αντιστάθηκε στις σειρήνες της εξαργύρωσης του αγώνα . Δεν υπέκυψε ποτέ. Τάχτηκε με το ΚΚΕ και με αυτό έβγαλε πέρα ,  το δικό του «μεροκάματο» για την κοινωνική αλλαγή που  οραματίστηκε από πολύ νέος .
 Ο μπάρμπα- Θοδωρής αγάπησε πολύ το κόμμα του. Αγαπούσε πολύ και το Χειμαδιό. Το χωριό του όπου μεγάλωσε και έζησε αρκετά χρόνια σαν αγρότης πριν φύγει για την Αθήνα. Κάθε καλοκαίρι , μετά την συνταξιοδότησή του , το περνούσε στο χωρίο του . Μήνες ολόκληρους . Καφενείο , περπάτημα μέχρι λίγο πριν του Σόπι και φυσικά κουβέντα για την πολιτική κατάσταση. Για όλους ο λόγος του ,ήταν βαρόμετρο και για μας τους νεότερους  του καθιλωτικός και φυσικά διδακτικός. Όλοι τον περιμέναμε να 'ρθει στο Χειμαδιό . Και αυτός , αυτό περίμενε και έτρεφε τόση η αγάπη  για την γενέτειρα γη που έκεί στην Αθήνα κάθησε και θυμήθηκε όσα είχε ζήσει και είχε μάθει και  έγραψε βιβλίο για το χωριό του .
 Το Σάββατο 31 Οκτωβρίου η γη που τον έθρεψε τον ξαναπήρε  στην αγκαλιά της , όπως η μάννα το παιδί της . Με στοργή.
 Αντίο Σύντροφε .



 ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ              

Δεν υπάρχουν σχόλια: